صفت لاتین Portis به معنی «قوی» یا «قدرتمند» است؛ اگر در پی این سرنخ ریشه شناسانه برویم و استقامت را نوعی قدرت بدانیم به بیراهه نرفته‌ایم. اما دقیقاً چه نوع قدرتی؟ یک پاسخ جذاب می‌تواند این باشد که استقامت، که در اینجا به معنی «تحمل» در نظر گرفته می‌شود و با گونه «حمله محور» شجاعت متفاوت است، قدرتی است که برای حفظ نفس مورد نیاز است. به طور کلی، قدرت برای ادامه حیات یا حفظ شرایط موجود امری ضروری است. پوشیدگی بودن از آنجا که ما قدرت را تحسین می‌کنیم به شرط آنکه از آن سوءاستفاده نشود و از ضعف تنفر داریم یا در بهترین حالت نسبت به آن ترحم می‌ورزیم، قدرت و صلابت اشیاء بی‌جان مانند درخت بلوط یا اهرام مصر را نیز ارج می‌نهیم.
اینکه موجودی توانایی‌های بالقوۀ خود را بالفعل کند تا خود را به کمال برساند شایسته تحسین است. شجاعت مهر تأییدی است بر ذات وجودی فرد. این تأیید شامل امکان بعضاً اجتناب‌ناپذیر قربانی عناصری است که به وجود فرد تعلق دارند، اما اگر قربانی نشود مانع بالفعل شدن فرد می‌شود. این قربانی کردن می‌تواند شامل از دست دادن لذت، شادی و حتی وجود خود شود. در هر صورت این فداکاری شایسته تحسین است چرا که در کنش شجاعانه ضروری‌ترین بخش از وجود ما در برابر بخش کمتر ضروری پیروز می‌شود.