این کتاب در مورد زندگی هایی است که آرزو داریم تجربه کنیم
همه ی ما دو زندگی داریم یکی همین که در آن هستیم و زندگی دیگر آن است که دلمان می خواهد داشته باشیم.
زندگی که آرزو داریم همچون سایه قدم به قدم با ما همراه است،خواسته های برآورده نشده،استعدادهای شکوفا نشده و این نرسیدن ها می تواند زندگی ما را به یک ناکامی همیشگی تبدیل کند.
ادام فلیپس نویسنده ی کتاب به عنوان یک روانکاو مطرح در این باره دیدگاهی دارد که می گوید اگر بتوانیم سرخوردگی های خود را سرنخی ببینیم برای پیدا کردن آنچه واقعا می خواهیم آن وقت است که رضایت مندی به شکل غیر منتظره ای محقق می شود.
عشقی که از دست می رود ،ازدواجی که به جدایی ختم می شود،خانواده ای که از هم می پاشد تمام اینها و زندگی های نا زیسته ی دیگر حسرت را برای ما به ارمغان می اورند.
نویسنده کتاب پیشنهاد می کند با پذیرش ناامیدی به عنوان جزئی از آنچه واقعا می خواهیم باشیم رسیدن به رضایت را برای خود ممکن خواهیم کرد.
اگر تمام‌وقت و انرژی مان را صرف آن چیزی کنیم که نداریم هم دچار ناامیدی می شویم و از آنچه داریم و هستیم خود را محروم می کنیم.
بخشی از کتاب
تصور کردن رضایت مندی روشی است برای فکر نکردن به خواستن ،فکر نکردن به تجربه ی خواستن گویی خواستن خود به شکلی قابل تحمل نباشد.گویی چیزی در باب خواستن وجود داشته باشد ترجیح می دهیم درباره اش ندانیم صحنه ی رضایت مندی قطعیت را جایگزین عدم قطعیت می کند،اگر بخواهیم از اصطلاحات فروید استفاده کنیم (توهم مثبت به جای یک توهم منفی می نشیند) و چیزهای بد،خوب به نظر می رسند مثلا صبر و بردباری که تلخ و دشوار است در قالب فضیلت و پاداش نمایانده می شود و آنچه در باب خواستن تاب نیاوردنی است تبدیل به چیزی در باب رضایت یافتن.