شرم یکی از تجربه هایی است که بشر در طول تاریخ در سطوح و تظاهرات مختلف با آن رو به رو بوده است.
شرم احساس درونی و ناخوشایندی است که سنگینی بار آن را هر لحظه بر شانه های خود حس می کنیم.
احساس شرم در کودکی در ما به وجود می آید و اگر برای درمان آن کاری نکنیم رشد کرده و تمام جنبه های مختلف زندگی ما را فرا می گیرد.
احساس شرم با خجالت و احساس گناه تفاوت دارد خیلی از مردم احساس شرم و احساس گناه را یکی می دانند.
احساس گناه اغلب بعد از انجام کار اشتباهی به سراغ ما می آید در حالی که احساس شرم ممکن است بدون ارتکاب هیچ اشتباهی از جانب فرد تجربه شود.
جوزف بورگو نویسنده ی کتاب شرم را مجموعه هیجاناتی می داند که نقطه مشترک آنها یک آگاهی دردناک نسبت به خود است.
در کتاب شرم اینگونه تعریف شده: مجموعه ای از هیجانات که از خجالت زدگی خفیف شروع و تا حقارت شدید ادامه پیدا می کند.
متخصصان احساس گناه و شرم را هیجانات کاملا مجزایی می دانند اما اکثرا از این آگاه نیستند و انها را به جای هم به کار می برند.
کتاب شرم کاوی نتیجه ی تجربه های سی و پنج سال فعالیت خصوصی جوزف بورگو است که در ان راه هایی را برای شناخت و درمان شرم به ما نشان می دهد او شرح می دهد که شرم نا شناخته اغلب پشت اختلالات روانی گسترده ای از جمله اضطراب اجتماعی، خودشیفتگی، اعتیاد، و مازوخیسم پنهان می شوند.
بخشی از کتاب
بسیاری از مواردی که ما برای توصیف آن عبارت اضطراب اجتماعی استفاده می کنیم بهتر است با عنوان اضطراب شرم توصیف شود. یعنی ترس یا وحشت از شرم ناشی از آبروریزی،
شرم شکل خاصی از اضطراب است که به وسیله ی خطر ابروریزی، تحقیر و طرد ایجاد می شود. اضطراب شرم خبر می دهد که تهدیدی در راه است و افراد مضطرب این تهدید را از طریق اجتناب از آن موقعیت ها کنترل می کنند.