تقریباً هزار سال پیش، شهسواری زندگی می کرد که آن قدر سنگ دل و ستمکار بود که دوست و دشمن سرش نمی شد. با همه بدرفتاری می کرد آن شهسوار وقت هایی که نمی گنجید مشغول دزدیدن اندک چیزهایی می شد که کشاورزان بیچاره داشتند. روزی شهسوار دچار حادثه ای شد چون با اسبش هم بدرفتاری می کرد. حیوان زبان بسته تصمیم گرفت وسط دویدن یکهو ترمز کند تا صاحبش را ادب کند. شهسوار زخم و زیلی شد ولی دو تا از کشاورزان او را بردند خانه شان و ازش مراقیت کردند. حتی تنها مرغی که برایشان مانده بود قربانی کردند که
برای شهسوار شوربا درست کنند تا بخورد و جان بگیرد. وقتی شهسوار خوب شد به کشاورزها کمک کرد توی زمینشان کشت و کار کنند و حتی ازشان در برابر شهسوارهای دیگر محافظت کرد. ولی کم کم ذهنش درگیر بدی هایی شد که در گذشته کرده بود. شهسوار این خوش اقبالی یا بداقبالی را داشت که جادوگری حرفش را شنید پیشنهادی بهش داد و این طور شد که شهسوار از دوستان کشاورزش خواست پارچه را سفت نگه دارند و پرید رویش و ... هوشت!