بالاخره پیدایشان می کنم ده دقیقه ی دیگر هم گوشه گوشه ی خیابان را می گردم و با نگرانی تمام صدایشان می زنم و بالاخره جوئل و جیک را پیدا می کنم بعد همگی می رویم دنبال مددکار اجتماعی اما هنوز هم سرهمان کار اضطراری اش است. پرستار مسئول بخش هیچ اهمیتی به ما نمی دهد. فقط می گوید این گنده ی کثیف رو از اینجا ببرین بیرون یک دقیقه ی دیگر می گویم که گنده ی کثیف چه بود. و حالا همگی روی نیمکت بیرون کلینیک ولو شده ایم و منتظریم. دیویس با جاناتان دیلن دنیلز به هم زده برای همین یا دستش را جلوی دهانش می گیرد و هق هق می کند یا زل می زند به رو به رو. به نظر الان آشفته تر از آن است که بتواند مراقب ما باشد یا با واقعیت کنار بیاید فقط زل می زند و گریه می کند اما برایتان از گنده ی کثیف بگویم انگار وقتی من توی دو کلاغ کمیاب بوده ام و دیویس با جاناتان دیلن دنیلز بگومگو می کرده دوقلوها توله سگی سیاه و سفید پیدا کرده اند که در جای پارکی پر از علف هرز با طناب به تیری چوبی بسته شده بوده روی مقوایی کلفت در کنارش با ماژیک نوشته بوده اند رایگان برای صاحبی مهربان گویا مقوا و سگ مدتی طولانی آن جا بوده اند.
کاسه ای فلزی با ته مانده ای آب جلویش بوده که مورچه ها تویش شنا می کرده اند.
بعد هم پیرمردی ژولیده از خانه بیرون آمده و برای دوقلوها تعریف کرده که سگ برای برادرزاده اش است و آن ها می توانند ببرندش. البته اگر از نظر مادرشان اشکالی نداشته باشد. و دوقلوها گفته اند مادرشان هیچ مشکلی ندارد.