هدا ماگولی کووالی نویسنده و مترجم اهل چک است او اصالتا یهودی بود و در سال ۱۹۴۱ به همراه تعداد بسیار زیادی از یهودیان از خانه ی خود رانده شد.او به همراه خانواده اش به کمپ فرستاده شد و در آنجا والدین خود را از دست داد.
این کتاب داستان زندگی نویسنده در دوران نازیسم و جنگ جهانی است.
توصیفی از اردوگاه های کار اجباری در جنگ جهانی است.درباره ی اسرایی که با تبعیض و تحقیر موجه هستند و در میان آن همه زور و ظلم وخفقان، زنی لب به اعتراض می گشاید،زنی که توانست صدای اعتراض خود را به گوش رئیس اردوگاه برساند.
هدا مارگولیوس در این کتاب از تجربیات خود در اردوگاه سخن می گوید و شرح می دهد چگونه توانسته از اردوگاه جان سالم به در برد.
بخشی از کتاب
بسیاری از این آدم ها دروغ می گفتند تا پس از به قدرت رسیدن حزب پاداش وفاداری خود را دریافت کنند.اما برخی دیگر زبان به دروغ می گشودند چون برخلاف تجربه ی خودشان باور داشتند که پیروزی طبقه ی کارگر خیر اعلا ست.هدفی که هر وسیله ای را توجیه و تقدیس می کند.واقعیات صرف نمی توانند بر آرمان غلبه کنند و به هر حال هر آنچه تا کنون به دست نیامده در آینده به دست خواهد آمد.همه ی نگاه ها به آفاق دور دست دوخته شده بود.