این کتاب بر اساس مصاحبه با زنانی گرداوری شده که در دوران استالین زندانی بودند.
داستان رنج ها و سختی های زنان در اردگاه های کار اجباری آن دوران .
کتاب آنگونه که از رنج ها و درد ها می گوید زیبایی ها را هم فراموش نکرده و در خلال داستان و وقایع توانمندی ها و زیبایی های زندانیان را نیز روایت می کند.
داستان زنانی که در آن شرایط سخت و طاقت فرسا شعر می گفتند، قصه می خواندند و روایت می کردند.
در آن شرایط وحشتناک و درد آور هنر تنها دلیلی بود که به آنها امید می بخشید.
در این کتاب بخشی از تاریخ روسیه نیز بررسی می شود اما در عین سیاه و دردناک بودن آن زمان قدرت بی نهایت انسان را به تصویر می کشد و از قدرت ایمان و امید سخن می گوید.
بخشی از کتاب
از یلنا می پرسم ،چه کاری از همه سخت تر بود؟
چیزی بدتر از شب و روز بی غذا ماندن در تاریکی مطلق سلول انفرادی یخ زده و بعد بیرون رفتن و کار کردن در معدن یا راه آهن هم هست؟
پاسخ می دهد بله ،بی رحمانه تر از آن را هم گذرانده ام بسیار بی رحمانه تر،
در چله ی زمستان هنگامی که هیچ نوری نیست و خورشید یک لحظه نمایان نمی شود من و دیگر زندانیان را می فرستاند تا با سنگهای سنگینی که به سختی بلندشان می کردیم دیواری بسازیم ،یک روز مجبورمان می کردند دیوار بسازیم و روز بعد به ما دستور می دادند ویرانش کنیم هر روز این اتفاق می افتاد بدترین شکنجه بیهودگی تلاش بود.