آلبر کامو داستانسرای فرانسوی که متولد الجزایر است و در ۴۴ سالگی موفق شد جایزه نوبل ادبی را کسب کند.
نخستین نویسنده از قاره آفریقا که به چنین افتخاری نائل آمده بود، کمتر از یک سال بعد از تولدش پدر او در جنگ جهانی اول کشته شد، مادرش اسپانیایی تبار بود و به عنوان سرپرست خانواده به خدمتکاری مشغول شده بود.
اولین مجموعه مقالات او در سال ۱۹۳۷ با نام "پشت و رو" منتشر گردید، که حاوی پنج مقاله است؛ نیشخند، میان آری و نه، دل مردگی، عشق به زیستن و پشت و رو .
در سال ۱۹۱۸ وارد دوره تحصیلی ابتدایی شد و خیلی خوش شانس بود که تحت تعلیم معلمی فرهیخته به نام "لویی ژورمن" قرار گرفت، که با کمک او در سال ۱۹۲۳ بورسیه دوره دبیرستان را به دست آورد.
حس وفاداری و وظیفه شناسی کامو بود که ۳۴ سال بعد در سخنرانی خود در مراسم دریافت جایزه نوبل ادبی، آن را پیشکش و تقدیم به لویی ژرمن کرد.
او عاشق فوتبال بود و در دوران دانشجویی دروازه‌بان تیم دانشگاهیش بود اما به دلیل مبتلا شدن به بیماری سل از فوتبال جدا شد.
تحصیلات فلسفی کامو در دانشگاه الجزایر با دریافت یک دیپلم و کاندیداتوری می‌توانست جایگاه استادی در دانشگاه را برای او محقق کند که تشدید بیماری او مجبورش کرد جهت حفظ سلامتی خود به منطقه آلپ در فرانسه رهسپار گردید.
او پس از بازگشت از اروپا، لیسانس فلسفه را در سال ۱۹۳۵ اخذ کرد.
کامو از سال ۱۹۳۸ سال‌های روزنامه نگاری خود را با مطبوعات الجزایر آغاز کرد و از سال‌های قبل در جنبش‌های ضدفاشیستی فعالیت می‌کرد و عضو حزب کمونیست شده بود، ولی سپس به دلیل تردیدهای روشنفکرانش در خصوص مارکسیسم از این حزب اخراج شد .
با آغاز جنگ جهانی دوم، کامو تلاش کرد که وارد ارتش شود ولی به دلیل ابتلا به سل نتوانست عضو ارتش شود و به فعالیت‌های خود علیه نازی‌ها در نشریات ادامه می‌داد، و از آنجا که در الجزایر تحت فشار شدید قرار گرفت مجبور به اقامت در پاریس گردید و برای دوری از ارتش نازی‌ها در شهرهای غرب فرانسه نقل مکان کرد.
در سال ۱۹۴۲ از آنجا که افکارش ضد آرمان‌ها بود و عضو گروه مقاومت فرانسوی به نام "نبرد" شد، و در این گروه با ژان پل سارتر آشنا شد.
و در این سال اثر بیگانه را خلق کرد و همچنین مجموعه مقالات فلسفی افسانه "سیزیوف" را منتشر نمود.
کامو در سلسله مقالات "نه قربانیان، نه جلادان" در سال ۱۹۴۶ پس از پایان جنگ جهانی دوم، به موضوع آدم کشی و تاثیراتش می‌پردازد.
او رمان "طاعون" که در آن زمان از پرفروش‌ترین کتاب‌های فرانسه بود را در سال ۱۹۴۷ منتشر کرد و سپس در سال ۱۹۴۹ نمایشنامه "عادل" و در سال ۱۹۵۰ کتاب فلسفی "انسان طاغی" را منتشر نمود .
در سال ۱۹۵۲ یونسکو را ترک کرد و از معترضین به سازمان ملل بود که اسپانیا را به رهبری ژنرال فرانکو به عضویت خود درآورده بود .
آلبرت کامو طی سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۶ تلاش نمود گفتگو را بین تندروهای فرانسوی و مسلمانان برقرار نماید ،که در اکثر این فعالیت‌ها با مخالفت‌های دو طرف مواجه گردید .
در سال ۱۹۵۶ "سقوط" را روانه کتاب فروشی ها نمود.
ازدواج اول آلبرت کامو با "سیمون هیه" که دختری ثروتمند، زیبا و البته معتاد به مورفین بود در سال ۱۹۳۴ شکل گرفت که حدود ۲ سال دوام یافت و علت جدایی آنها عدم تعهد هر دو طرف به یکدیگر بود.
او در سال ۱۹۴۰ برای دومین بار ازدواج نمود و همسر او "فرانسیس فور" یک پیانیست و ریاضیدان بود.
این ازدواج هیچگاه ثبت قانونی نگردید و حتی پس از تولد فرزندان دوقلوی آنها، کامو قانع نگردید که جنبه رسمی به این ازدواج بدهد و این موضوع را برای پیوند عاشقانه‌شان غیر طبیعی می‌دانست. البته کامو از سال ۱۹۴۴ نیز به جهت کارگردانی تئاتر و آشنایی با "ماریا کاسارس" هنرپیشه اسپانیایی، یک رابطه عاشقانه را نیز با او بنا نمود که تا آخر عمرش نیز به آن ادامه داد!
مکاتبات این رابطه عاشقانه در سال ۱۹۰0 تا ۲۰۱۸ به وسیله دخترش منتشر گردید و در ایران نیز با نام "خطاب به عشق؛ نامه‌های عاشقانه آلبور کامو و ماریا کاساریس" انتشار یافت.
کامو در سن ۴۷ سالگی به همراه دوست صمیمیمی و ناشر آثارش "میشل گالیمار" بر اثر سانحه تصادف کشته شد و در گورستان لومارین در جنوب فرانسه دفن شد.
کتاب های این نویسنده را می توانید از سایت بوک شهر با تخفیف تهیه فرمائید
