آلبرشت دورر
1528- 1471 § آلماني
آلبرشت دورر برجسته‌ترين هنرمند شمال اروپا در زمان خود بود. او در نقاشي، چاپ‌ها، طراحي‌ها و رساله‌هايش درك بالاي خود را نشان داد و اين درك و فهم را با مهارت فني فوق‌العاده‌اش تركيب كرد و در خلق آثار هنري به كار برد.
آلبرشت دورر از بسیاری جهات هنرمند بسیار برجسته‌ای محسوب می‌شد. او از یک سو، مشهورترین نقاش آلمانی زمان خود بود و از سوی دیگر، شهرت حتی بیشتری به خاطر باسمه‌هایش داشت و نخستین هنرمند بزرگی بود که به طور عمده با این مدیوم کار می‌کرد. وی دو بار به بازدید از ایتالیا رفت و نقش بسزایی در انتقال اندیشه‌های رنسانس به شمال اروپا داشت. این انتقال اندیشه تنها از نظر سبکی نبود، بلکه در تمایل به ارتقای جایگاه اجتماعی و فکری هنرمندان نیز متجلی می‌شد. شهرت دورر پس از مرگش نیز ادامه یافت و او تبدیل به یکی از نخستین هنرمندانی شد که شأن یک قهرمان ملی را پیدا کرد.
هنرآموزی و مسافرت
دورر در ۲۱ مه ۱۴۷۱ در نورمبرگ به دنیا آمد. او سومین کودک از ۱۸ فرزند خانواده بود. پدرش که او نیز آلبرشت دورر نام داشت، یک زرگر و مادرش دختر یک زرگر بود. بنابراین می‌توان گفت مهارت هنری در خون او جریان داشت. دورر ابتدا به عنوان زرگر نزد پدرش آموزش دید اما در سن ۱۵ سالگی یعنی در سال ۱۴۸۶ برای هنرآموزی نزد یکی از برجسته‌ترین نقاشان شهر یعنی میشاییل وُلگِموت رفت. ولگموت علاوه بر نقاشی، در زمینه‌ی تصویرگری کتاب هم پرکار بود. دورر روش ساخت باسمه‌ی چوبی را احتمالاً از وی آموخت- که فرم معیار برای چنین تصویرسازی‌هایی در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم محسوب می‌شد.
در سال ۱۴۹۰، دورر پس از پایان دوره‌ی هنرآموزی خود، نورمبرگ را ترک کرد و قدم در راه سفرهایی گذاشت که چهار سال به طول انجامید. این سفرهای موسوم به «سال‌های گشت و گذار» میان هنرمندان (و پیشه‌وران) جوان آن زمان رواج داشت و به آنان فرصت می‌داد تا بخش‌هایی از جهان را ببینند و پیش از ورود به عرصه‌ی کار حرفه‌ای، مهارت‌هایشان را مورد آزمایش قرار دهند.
دورر از مکان‌های مختلفی در آلمان و کشورهای همسایه دیدن کرد. یکی از آنها شهر بازل سوییس، از برجسته‌ترین مراکز نشر کتاب، بود که در آنجا کارهای زیادی در زمینه‌ی تصویرسازی کتاب انجام داد.
یک ازدواج ملال‌آور
دورر در مه ۱۴۹۴ به نورمبرگ بازگشت و چند هفته بعد در هفتم ژوئیه، در یک ازدواج از پیش تعیین شده با دختر یک فلزکار ثروتمند به نام اگنس فرای که دارای جهیزیه‌ی قابل توجهی بود، ازدواج کرد. زن حدوداً ۱۹ ساله بود و دورر ۲۲ سال داشت. این پیوند تا زمان مرگ دورر پابرجا ماند اما این زوج هیچ‌گاه بچه‌دار نشدند و ظاهراً محبت چندانی میانشان وجود نداشت.
