معرفی نویسنده آلفرد لرد تنیسون

آلفرد لرد تنیسون

1809- 1892، انگلیسی

تنیسون، بیشترین سال‌های ملک الشعرایی انگلستانِ عهد ملکه ویکتوریا را داشت. او شعرهایی با مهارت فنی بالا و موسیقی‌هایی استثنایی سروده است. تنیسون که در لینکلن شایر به دنیا آمد، اولین کتاب‌های منظومش را در دهه‌ی ۱۸۳۰ منتشر کرد، اما استقبال خوبی از آن نشد، البته بعدها اشعار آن‌ها در مجموعه‌های محبوب بعدی مانند «ماریانا» و «بانوی شالوت» تکرار شد. موفقیت او با «اشعار» (۱۸۴۲) به دست آمد که شامل «سرای لاکسلی»، «اولیس» و «شکستن، شکستن، شکستن» بود. پس از آن، اثر قدرتمندی به نام «به یادبود آ.ه.ه» را منتشر کرد، سوگ سرودی غم‌انگیز درباره‌ی دوستش، آرتور هنری ‌هالمِ شاعر که در جوانی بر اثر خونریزی مغزی درگذشته بود: «چه بهتر که عشق ورزیده باشی و از دست داده باشی / تا این که هرگز عاشقی را تجربه نکرده باشی». شکوفایی تنیسون از ۱۸۵۰ شروع شد با موجی از اشعار متنوع، سروده‌هایی برای جنگ کریمه تا اشعار عاشقانه‌ی پرشور. شعر دوازده‌بندی «عاشقانه‌های پادشاه» که مورد علاقه‌ی عموم مردم عهد ویکتوریا بود، کمتر مورد پسند خوانندگان امروزی است. در ۱۸۸۳ مقامی اشرافی به تنیسون اعطا شد.

آثار کلیدی: «اشعار» ۱۸۴۲، «به یادبود آ.ه.ه» 1850، «مود» 1855، «عاشقانه‌هاي پادشاه» 1859- 1885