معرفی هنرمندان ال گركو

ال گركو

حدود 1541 تا 1610 § يوناني- اسپانيايي

ال گركو نخستين نخستين شخصيت مهم در تاريخ نقاشي اسپانيا است. او به شدت شخصي و وجدآميزي خلق كرد كه بيانگر شور مذهبي اين كشور بود.

نقاشی‌های ال گرکو با فرم‌های کشیده و شعله‌مانند، نورپردازی لرزان و رنگ‌پردازی عجیب و پرمایه‌شان از متمایزترین آثار تاریخ هنر هستند. در واقع، آثار او چنان منحصر به فرد هستند که گاهی اوقات تفاسیر خیال‌بافانه‌ای در وصف آنها ارایه می‌شود- مثل این که بینایی ال گرکو مشکل داشته با حتی این که فردی دیوانه بوده است.

احتمالاً در آن زمان بسیاری از اهالی هنر آثار ال گرکو را تا حدی نامتعارف می‌پنداشتند اما مطمئناً آنها را نامأنوس تلقی نمی‌کردند (تقاضای همیشگی برای آثار او موید این واقعیت است). در واقع، برداشت پرشور او از صحنه‌های مذهبی با شدت اعتقادات اسپانیایی‌های آن دوره، به ویژه مردم شهر محل سکونتش یعنی تولدو همخوانی داشت. از نظر سبک، پيكره‌هاي اعوجاج یافته‌ی او در آثار نقاشان معاصر دیگر هم دیده می‌شد و علاوه بر این، حرکات کج و معوج اندام‌ها و اغراق در حالات چهره و فرم‌های کشیده‌ی موجود در آثار وی با سبک منریسم که در قرن شانزدهم شکوفا شد، همسو بود. چیزی که آثار ال گرکو را از آثار هم عصرانش متمایز می‌کرد نیروی احساسی و انسانیت ژرف آنها بود.

تحصیل در ونیز

دومنیکوس تئوتوکوپولوس که بعدها با نام مستعار خود یعنی ال گرکو (به معنی «یونانی») شناخته شد، در سال ۱۵۴۱ با حول و حوش آن در کاندیا (ايراکلیون امروزی)، پایتخت کرت که بزرگ‌ترین جزیره‌ی یونان محسوب می‌شد، به دنیا آمد. پدرش مأمور مالیاتی بود. کرت برای قرن‌ها تحت حکمرانی ونیزی‌ها قرار داشت و ال گرکو که تحصیلات خود به عنوان شمایل‌نگار را در این جزیره به پایان رسانده بود، در سال ۱۵۶۷ یا ۱۵۶۸ به ونیز نقل مکان کرد. این شهر با وجود هنرمندانی مانند تیسین، تینتورتو و ورونزه که همگی در دوران شکوفایی بودند. در اوج افتخار هنری‌اش قرار داشت.

در سال ۱۵۷۰، ال گرکو «مرید» تیسین نامیده می‌شد که این می‌تواند به معنای «شاگرد» یا صرفاً فردی باشد که تلاش می‌کرد از این استاد تقلید کند. در میان هنرمندان ونیزی، او احتمالاً بیش از همه از تینتورنو آموخت و تحت تأثیر هیجان و پویایی موجود در آثار وی قرار گرفت. او پس از ورود به ونیز، سبک خود را به طور کامل مورد بازبینی قرار داد و سنت طبیعت‌گرایانه‌ای را اتخاذ کرد که از آن شیوه‌ی خاص قرون وسطایی که در کرت فرا گرفته بود فاصله‌ی بسیار زیادی داشت.