معرفی هنرمندان تاكاشي موراكامي

تاكاشي موراكامي

متولد 1962 § ژاپني

روابط پيچيده‌ي ژاپن با غرب عنصري كليدي در كار تاكاشي موراكامي است زيرا تلاش كرده تا راه‌حلي براي اين آميختگي تأثيرات جهاني و سنت‌هاي بومي سازنده‌ي فرهنگ امروز ژاپن بيابد.

تاکاشی موراکامی در سال ۱۹۶۲ در توکیو به دنیا آمد. در سنین رشد مجذوب آثار به جامانده از بمباران اتمی سرزمین خود در سال ۱۹4۵ و همچنین نقش آمریکا در ژاپن پس از جنگ جهانی دوم شد.

علاقه‌ی موراکامی به هنر ابتدا به سوی انواع ژاپنی آن کشیده شد که مهم‌ترینشان فیلم‌های انیمه‌ای بود که پیشگامان این هنر یعنی يوشینوری کانادا و‌هایائو میازاکی ساخته بودند. اشتیاق او برای قدم نهادن در راه آن‌ها بود که منجر به ورود وی به دانشگاه هنر توکیو شد. او از این دانشگاه دکترای نیهونگا گرفت- یک سبک نقاشی بر پایه‌ی تکنیک‌های سنتی ژاپنی که طی سال‌ها تکامل یافته و موضوع‌های متنوع‌تری را در بر گرفته بود. علاقه‌ی او به انیمیشن طی دوران تحصیل هم ادامه یافت.

هنر جهانی

موراکامی بعد از ۱۱ سال تحصیل خود تصمیم گرفت یک هنرمند حرفه‌ای شود. او هر آنچه در زمینه‌ی انیمیشن، کار گروهی و نقاشی سنتی ژاپنی آموخته بود را گردآوری کرد و رویکرد بدیعی در پاپ آرت پدید آورد. این رویکرد جدید در سال ۱۹۹۳ خود را در اثری به نام «آقای داب» نشان داد که بعدها به کاراکتر مخصوص او تبدیل شد. این موجود کارتونی عجیب و غریب که با الهام از مانگا خلق شده بود، اغلب با پس‌زمینه‌هایی به سبک نیهونگا ترکیب می‌شد. این کاراکتر با صورتی «گرد» و گوش‌هایی به شکل حروف «دی» و «بی» نوعی خودنگاره بود که بعدها به طور مکرر و به شکل‌های مختلف در آثار موراکامی نمایان شد.

مطالعات در آمریکا

موراکامی به واسطه‌ی یک فرصت مطالعاتی این امکان را یافت تا یک سال در موزه‌ی هنر مدرن نیویورک مطالعه کنند. در آن‌جا با آثار انقلابی شماری از هنرمندان مفهومی از جمله آنزلم کیفر و جف کونز روبرو شد و سپس در صدد برآمد تا رهیافت خاص خود را پدید آورد: رهیافتی چشمگیر و بازار محور با هویتی ژاپنی. او خیلی زود توجه دنیای هنر را به خود جلب کرد و به عنوان یکی از اعضای گروه جدیدی از هنرمندان بین‌المللی همچون ماوریتزیو کاتلان شناخته شد که در پی یافتن جنبه‌هایی از هویت ملی شان در عرصه‌ی جدید جهانی بودند.

برداشت موراکامی از هویت ژاپنی بر خرده فرهنگ زیرزمینی «خوره»‌های انیمه و مانگا موسوم به اوتاكو تمرکز داشت. او این خرده فرهنگ را وارد جریان اصلی هنر کرد و از این طریق، ارزش‌های شده‌ی مربوط به چیستی هنر را زیر سؤال برد. موراکامی پس از بازگشت به ژاپن در سال ۱۹۹۶، با پیروی از الگوی وارهول «کارخانه‌ی هیروپون» خود را راه‌اندازی کرد تا دست به تولید انبوه آثار ملهم از اوتاکو بزند.