
دانس اسکوتوس
حدود ۱۲۶۶ تا ۱۳۰۸، اسکاتلندی
جان دانز معروف به دانس اسکوتوس، متأله و فیلسوف برجسته مدرسی بود. او در جنوب اسکاتلند متولد شد، در جوانی به فرقهی فرانسیسکن پیوست و در مرکز مطالعاتی این فرقه در دانشگاه آکسفورد تحصیل کرد.
در حدود سال ۱۳۰۱، دانس اسکوتوس برای تدریس به دانشگاه معتبر پاریس اعزام شد. اما دو سال بعد از فرانسه تبعیدش کردند زیرا یکی از فرانسیسکنهایی بود که در اختلاف میان پاپ و پادشاه فرانسه، فیلیپ چهارم، طرف پاپ را گرفته بود. وی یک سال بعد اجازهی بازگشت پیدا کرد و تدریس خود را از سر گرفت. اسکوتوس نسبت به اندیشههای توماس آکویناس رویکردی انتقادی داشت و در سخنرانیهای خود استدلالهای تازهای را دربارهی موضوعاتی مانند رابطهی میان وجود و ذات، ارادهی آزاد و اثبات وجود خدا ارایه داد. دفاع او از مفهوم « لقاح معصومانهی باکرهی مقدس». یک بدعتگذاری و ارتداد بالقوه قلمداد شد. به همین خاطر، در سال ۱۳۰۷ فرانسیسکنها او را به شهر کلن منتقل کردند و سال بعد در آنجا درگذشت. در سال ۱۹۹۳ پاپ ژان پل دوم او را قدیس اعلام کرد.
آثار کلیدی: در باب وجود و شناخت، 1304- 1300؛ درس گفتارهای پاریس، 1307- 1302؛ برهان حرکت یا رساله در باب محرک اول ، حدود ۱۳۰۷
دیدگاه خود را بنویسید