
دوگن
حدود ۱۲۰۰ تا 1253، ژاپنی
دوگِن بنیانگذار مکتب سوتو (مهمترين فرقه از فرق سهگانهی ذِن)، در دربار امپراتوری در کیوتو متولد شد. او که از طایفهی میناموتو بود، در هشت سالگی یتیم شد و در سال ۱۲۱۳ کیوتو را ترک کرد تا در معبد بودایی واقع در کوه هيِئي راهب شود. او از فرقهی بودایی تِندای که آن زمان در ژاپن غالب بود، رضایت نداشت و در سفرش به چین در سال ۱۲۲۳ توسط راهب روجینگ (۱۲۲۸-۱۱۶۲) با چان بودیسم (در ژاپنی: ذن بودیسم) آشنا شد. دوگن در سال ۱۳۲۷ به ژاپن بازگشت. او تمرین مراقبهی نشسته (ذاذِن) را به عنوان وسیلهای برای «رها کردن بدن و ذهن» ترویج داد. اندیشههای او ابتدا با واکنش خصمانهی بوداییان سنتی تندای مواجه شد اما محبوبیت روش او به تدریج گسترش یافت.
او معبدی در کوههای اِیمئی جی بنا کرد که به مرکزی همیشگی برای سوتو ذن تبدیل شد. تعالیم دوگن طی مدت سی سال، در کتاب «گنجینهی چشم حقیقی دارما» گرد هم آمدند. تمرکز تعالیم او بر این عقیده است که «ممارست بیدارشدگی است». او همچنین به عنوان یک شاعر مورد تحسین قرار دارد.
آثار کلیدی: پندهای کلی در باب ذاذن، حدود 1227؛ در باب مجاهدت در مسیر ۱۲۳۱؛ گنجینهی چشم حقیقی دارما، 1253- 1231
دیدگاه خود را بنویسید