کتاب عمومی 
کودک و نوجوان 
لوازم تحریر 
کتاب کمک درسی 
لوييجي پيراندللو
1867- 1936 ¡ ايتاليايي
سال 1934 جايزه‌ي نوبل ادبيات را براي نمايشنامه‌هاي اصيل و شگفت‌انگيزش كه «مضحكه‌هاي تراژيك» توصيف مي‌شوند دريافت كرد. او نويسنده‌اي پركار بود كه بيش از پنجاه نمايشنامه، رمان و داستان كوتاه خلق كرد.
لوییجی پیراندللو در نزدیکی شهر سیسیلی گریگنتی (آگریجنتو امروزی) متولد شد؛ جایی که پدرش یک شرکت معدن و تجارت گوگرد را اداره می‌کرد. انتظار می‌رفت لوييجی تجارت خانوادگی را ادامه دهد بنابراین به یک مدرسه‌ی فنی فرستاده شد، اما علاقه‌ی چندانی به تجارت نشان نداد و زمانی که خانواده در ۱۸۸۰ به پالرمو، پایتخت سیسیل نقل مکان کردند، به تحصیل در رشته‌ی علوم انسانی روی آورد. او قبل از ثبت‌نام در دانشگاه پالرمو، مدتی با پدرش کار کرد. رابطه‌ی این پدر و پسر رابطه‌ای ناآرام بود. در ۱۸۸۷ برای تحصیل به رم و سپس بنِ آلمان رفت و در ۱۸۹۱ دکترای لغت‌شناسی گرفت.
پیراندللو قبلاً چند مجموعه شعر منتشر کرده بود و پس از اقامت در رم در 1893 اولین رمان را با نام «مارتا آجالا» که به صورت دنباله‌دار در یک روزنامه‌ی مشهور رومی منتشر می‌شد، به پایان رساند و سپس مجموعه‌ای از رمان‌ها را به سبک وِریسم (واقع‌گرایی در زبان ایتالیایی) که در آن زمان محبوبیت داشت، منتشر کرد.
او در ۱۸۹۴ به پیشنهاد خانواده‌اش، با آنتونیتا پُرتولانو، دختر شریک تجاری پدرش ازدواج کرد و در پایان قرن، این زوج صاحب سه فرزند شدند. پیراندللو در آن زمان شهرت خود را به عنوان یک نویسنده تثبیت کرده بود، شغلی آموزشی داشت و یک مجله‌ی ادبی هفتگی به نام «آریل» هم تأسیس کرده بود، اما زندگی راحت خانواده دیری نپایید. در ۱۹۰۳ سیل معادن گوگرد پیراندلو را ویران کرد و در نتیجه ثروت آنها از دست رفت. آنتونیتا دچار اختلال روانی شدیدی شد که هرگز بهبود نیافت و پارانویا و سوء‌ظن خشونت‌آمیزش باعث شد که در ۱۹۱۹ به یک آسایشگاه روانی منتقل شود.
پیراندللوی مأیوس خودش را در کار غرق کرد و در همین دوره، مهم‌ترین مقالات داستان‌ها و رمان‌هاي حرفه‌ای‌اش را نوشت، از جمله کتاب شبه زندگی‌نامه‌ای و روان‌شناسانه‌ی «مرحوم ماتيا پاسکال» که برای او شهرت بین‌المللی به ارمغان آورد.
نمایش‌های پوچ
پیراندللو بیشتر برای نمایشنامه‌هایش که از ۱۹۱۸ تا ۱۹۳۵ با عنوان کلی «نقاب‌های کنار زده» منتشر کرد، شناخته می‌شود. این آثارِ تراژدی - کمدی، پوچی و تناقض‌های فراوان زندگی را بررسی می‌کنند. اولین موفقیت بزرگش «مثل اول، بهتر از اول» (۱۹۲۰) بود. او در یک دوره‌ی پنج هفته‌ای فشرده در ۱۹۲۱ دو شاهکار بزرگش، «هانری چهارم» و «شش شخصیت در جست‌وجوی نویسنده» را به پایان رساند که دومی از ساختار بدیع «بازی در نمایشنامه» استفاده می‌کند که در آن شخصیت‌ها علیه نویسنده شورش می‌کنند و باعث می‌شوند نمایشنامه به قطعات غم‌انگیز و مضحک تبدیل شود.
پیراندللو مدتی از فاشیست‌های ایتالیا حمایت کرد و بنیتو موسولینی او را به مدیریت تماشاخانه‌ی تئاتر هنری روم منصوب کرد که در اواسط دهه‌ی ۱۹۲۰ با آن سفرهایی برای اجرای نمایش انجام داد، اما بعدتر او که از کینه‌توزی و سیاست‌های موسولینی شوکه شده بود، کارت حزب فاشیست خود را در ۱۹۲۷ پاره کرد. مشکلات مالی باعث شد تئاتر هنری در ۱۹۲۸ تعطیل شود و پس از آن پیراندللو بیشتر عمرش را تا زمان مرگ (دهم دسامبر ۱۹۳۶، رم) در خانه یا در سفر گذراند.
دیدگاه خود را بنویسید