معرفی هنرمندان دوناتلو

دوناتلو

حدود 1386 تا 1466 § ايتاليايي

دوناتلّو بزرگ‌ترين مجسمه‌ساز قرن پانزدهم و دوران كاري طولاني، متنوع و پرباري داشت. آثار او در ميان مشهورترين شاهكارهاي هنر رنسانس ايتاليا قرار دارند.

دوناتلو از تمامی مجسمه‌سازان دیگر قرن پانزدهم اروپا یک سر و گردن بالاتر ایستاده است. هیچ کدام از معاصرانش از نظر تنوع مهارت‌ها، ابتکار یا نیرو و گستره‌ی احساسی آثارشان به پای او نمی‌رسند. او در خلق آثار با ابعاد بزرگ یا کوچک، و همچنین در ساخت مجسمه یا نقش برجسته به یک اندازه مهارت داشت. روی سنگ مرمر و سنگ‌های دیگر و همچنین روی چوب که گاهی آن را با رنگ‌های طبیعی رنگ‌آمیزی کرده بود، کنده‌کاری می‌كرد. مدل‌سازی را با استفاده از موم، گِل و گچ انجام می‌داد و کارش با برنز بسیار بیانگر بود. او حتی قالب‌گیری مجسمه با استفاده از شیشه را مورد آزمایش قرار داد؛ گرچه نمونه‌ای از آن باقی نمانده است. آثار وی در زادگاهش فلورانس و سایر مراکز برتر هنر ایتالیا- به ویژه پادوا، پیزا، رم و سیه‌نا- متقاضیان زیادی داشت.

پیشگام زندگی نامتعارف

دوران کاری طولانی دوناتلو در بسیاری از اسناد معاصر وی ثبت شده است. شواهدی که از زندگی شخصی او وجود دارد، نشان مي‌دهد که خود را وقف کارش می‌کرد اما فردی بود که از چیزهای طبیعی لذت مي‌برد؛ مغرور، دمدمی، شلخته و ولخرج بود و به نوعی از نخستین هنرمندانی محسوب می‌شد که زندگی نامتعارف و سنت‌شکن داشت.

کار با گیبرتی

دوناتو دی نیکولو معروف به دوناتلّو (دوناتوی کوچک) در حدود ۱۳۸۶ در فلورانس به دنیا آمد. پدرش به شانه‌زنی پشم اشتغال داشت که در آن زمان به سبب صنعت رو به رشدِ پارچه در فلورانس، شغل رایجی بود.

دوناتلو حدود سال ۱۴۰۲ به همراه پیشگام بزرگ معماری رنسانس، دوستش فیلیپو برونلسکی به رم رفت و احتمالا نخستین منبع الهام هنری خود را در این سفر پیدا کرد (گرچه هیچ اطلاعاتی درباره‌ی این مسافرت ثبت نشده است). از حدود سال ۱۴۰۳ تا ۱۴۰۷، او از جمله هنرآموزان و دستیاران لورنتزو گیبرتی بود و در ساخت درب اول از دو درب برنزی تعمیدگاه کلیسای جامع فلورانس با وی همکاری کرد. سفارش این درب‌ها به دلیل پیچیدگی و اعتبار بسیار زیادی که داشت، تعداد فراوانی از هنرمندان جوان را به کارگاه گیبرتی جذب کرد. وی متخصص طلاکاری و برنز بود و روی سنگ کار نمی‌کرد بنابراین دوناتلو احتمالاً کنده‌کاری را در کارگاه دیگری آموخت.