کتاب عمومی 
کودک و نوجوان 
لوازم تحریر 
کتاب کمک درسی 
غزالی
1111- 1058، ايراني
ابوحامد غزالی فیلسوف و فقیه مسلمان اهل سنت در شهر توس خراسان متولد شد. که آن زمان بخشی از امپراتوری سلجوقی بود. او پس از تحصیل نزد فقیهی به نام امام الحرمین جوینی (۱۰۸۵-۱۰۲۸) در نیشابور، در سال ۱۰۸۵ به دربار نظام‌الملک وزیر سلجوقی در اصفهان فراخوانده شد. او در عصر خود، به عنوان دانشمندی برجسته شناخته می‌شد و در سال ۱۰۹۱، به عنوان رئیس مدرسه‌ی معتبر نظامیه در بغداد منصوب شد.
در سال ۱۰۹۵ از تمام مقام‌های رسمی خود چشم پوشید تا یک زندگی زاهدانه را در پیش بگیرد. او پس از سفرهای طولانی به دمشق، بیت‌المقدس و مکه، به گوشه‌نشینی در توس روی آورد و تنها در اواخر عمرش بود که مجدداً به تعلیم دانش به عموم پرداخت. مسلمانان غزالی را «مجدِّد» یعنی احیاگر و تجدیدکننده‌ی ایمان می‌دانند. او به اصول فلسفه‌ی اسلامی پیش از خود که مبتنی بر اندیشه‌های ارسطو بود، حمله کرد و اظهار داشت که همه‌ی روابط علت و معلولی نتیجه‌ی اراده‌ی خداوند است. آثار بعدی وی، سنت تصوفِ زاهدانه را به جریان مذهبی اسلامی وارد کرد.
آثار کلیدی: زنده کردن دانش‌های دینی (احیاء علوم‌الدین، و منتخب فارسی آن با ترجمه‌ی خود غزالی به نام «کیمیای سعادت»)؛ تناقض‌گویی فیلسوفان (تَهافُت الفلاسفه)؛ چراغ‌دانِ روشنایی‌ها (مِشکاة الانوار)
دیدگاه خود را بنویسید