معرفی هنرمندان كاراواجو

كاراواجو

1610- 1571 § ايتاليايي

كاراواجّو در طول دوران كاري كوتاه و توفاني‌اش، معاصران خود را با قدرت و اصالت هنرش حيرت‌زده و البته با شخصيت‌ خشن خود سخت عصباني مي‌كرد.

کاراواجو در زمان مرگش در سال 1610، تأثیرگذارترین هنرمند کل اروپا محسوب می‌شد و آثارش برای دهه‌ها پس از آن همچنان به طور گسترده مورد تقلید قرار می‌گرفت. دلیل این تأثیر نیرومند آن بود که وی سبک خوش ‌اخت اما تصنعی منريسم را که در اواخر قرن شانزدهم فرم غالب نقاشی ایتالیایی بود به کلی کنار گذاشت و نوعی طبیعت‌گرایی جسورانه و قابل توجه را جایگزین آن کرد.

میکل آنجلو مِریزی که بعدها با نام کاراواجو به شهرت رسید، در ۳۰ سپتامبر ۱۵۷۱ در میلان غسل تعمید داده شد. او احتمالاً یک روز قبل‌تر یعنی در روز عید فرشته‌ی مقرب میکائیل به دنیا آمد و اسم کوچکش هم از نام این فرشته گرفته شد. پدرش فرمو مریزی یک استاد بنّا بود که نزد یک نجیب‌زاده‌ی جوان به نام فرانچسکو اسفورتسا خدمت می‌کرد. این نجیب‌زاده خانه‌هایی در میلان و کاراواجو داشت. کاراواجو شهر کوچکی در حدود ۴۰ کیلومتری شرق میلان و همان جایی است که میکل آنجلو مریزی در آن بزرگ شد و اسم مستعارش را هم از نام این شهر برگرفت.

وقایع رم

در سال 1584، کاراواجو برای هنر آموزی نزد یک نقاش میلانی به نام سیمونه پِیِرتزانو فرستاده شد و به مدت چهار سال نزد وی آموزش دید. اطلاعاتی درباره‌ی چند سال بعد از آن نداریم اما می‌دانیم تا سال ۱۵۹۰ والدین او هر دو فوت کرده بودند و نهایتاً در سال 1592، اموال‌شان میان کاراواجو و برادر و خواهرش تقسیم شد.

کاراواجو که اکنون سرمایه‌ی کافی برای تأمين یک زندگی معمولی به مدت چند سال را داشت، قدم در مسیر موفقیت گذاشت. مقصد او شهر رم بود که در آن زمان پایتخت هنری جهان محسوب می‌شد. وی احتمالاً در سال ۱۵۹۲ وارد این شهر شد؛ هرچند سندی مبتنی بر حضورش در آن جا تا دو الی سه سال پس از آن ثبت نشده است.

کاراواجو در روزهای نخست اقامت در رم متحمل سختی‌های زیادی شد اما پس از آن که توانست با کار دستیاری برای هنرمندان دیگر خرج خود را در بیاورد، اقدام به یافتن خریدارانی برای نقاشی‌های خود کرد. در حدود سال ۱۵۹۵ نخستین حامی مهم خود یعنی کاردینال فرانچسکو دل‌مونته را ملاقات کرد که سفیر دوک توسکانی در بارگاه پاپ بود. وی برای مدت چند سال محل سکونتی را در کاخ خود در اختیار هنرمند قرار داد. دل‌مونته گرایش‌های همجنس‌گرایانه داشت و تعدادی از آثار نخست کاراواجو با به تصویر کشیدن پسران پوشش‌های ناچیز و وسوسه‌انگیز به روشنی این گرایش را منعکس می‌کنند. خود کاراوا جو ظاهراً دو جنس‌گرا بود. کاراواجو نخستین سفارش خود برای یک مکان عمومی را احتمالاً از دل مونته دریافت کرد. این سفارش شامل دو تابلو با نام‌های «فراخواندن متّای قدیس» و «شهادت متّاي قدیس» برای دیوارهای جانبی نمازخانه‌ی کونتارلی در کلیسای فرانسوی سان لوییجی دئی فرانچزی (سن لوییِ فرانسوی) در رم بود. این دو نقاشی بین سال‌های ۱۵۹۹ تا ۱۶۰۰ کشیده شدند. و اولین آثار مستندی هستند که با قطعیت به کاراواجو نسبت داده می‌شوند.