کتاب عمومی 
کودک و نوجوان 
لوازم تحریر 
کتاب کمک درسی 
مازاچو
1428- 1401 § ايتاليايي
مازاچُو در طول دوران كاري خود كه تنها چند سال طول كشيد، هنر نقاشي را متحول كرد. او براي خلق حس ملموسي از فضاي سه‌بعدي از مهارت خود در پرسپكتيو و نورپردازي بهره برد.
جورجو وازاری در کتاب «زندگی هنرمندان» (۱۵۶۸) نقاشی ایتالیایی را به سه دوران تقسیم می‌کند و از جوتو، مازاچو و لئوناردو داوینچی به عنوان بنیان‌گذاران اسطوره‌ای هر یک از این دوران‌ها نام می‌برد. آيندگان نیز بر اهمیت مازاچو صحه گذاشتند و او امروزه به عنوان یکی از شخصیت‌های کلیدی هنر رنسانس- و در واقع، کل هنر اروپا- مورد تحسین است.
«مازاچو» یک نام مستعار محبت‌آمیز به معنای «تومای شلخته» است. بنابر گفته‌ی وازاری این نام را از آن رو بر وی گذاشتند که این نقاش چنان مجذوب هنر بود که هیچ توجهی به امور روزمره، از جمله طرز پوشش خود نمی‌کرد.
نام واقعی او تومازو دی سر جووانی دی مونه کاسای بود. وی در ۲۱ دسامبر ۱۴۰۱ (روز بزرگداشت تومای قدیس که نامش را از او برگرفتند) در شهرستانی در جنوب فلورانس با نام کاستل سان جووانی به دنیا آمد.
ابتکار اولیه
پدر مازاچو یک سردفتردار ثروتمند بود اما اطلاعات بیشتری درباره‌ی سال‌های نخستین زندگی او بر ما معلوم نیست. در سال ۱۴۲۲ به عضویت انجمن نقاشان فلورانس درآمد و در همین سال اولین اثر مشهور خود را خلق کرد که یک نقاشی سه لته‌ای با نام «مریم باکره و کودک بر تخت نشسته، همراه با فرشتگان و مقدسین» بود. این اثر نشان می‌دهد که مازاچو حتی در ۲۰ سالگی شخصیت کاملاً مستقلی داشت. در دورانی که آثار اغلب نقاشان فلورانسی دارای رنگ‌های خوش‌نما و جزئیات تزیینی بود، او عظمت خاص آثار جوتو را یک بار دیگر زنده کرد. مازا چو یقیناً بزرگ‌تر از سنش بود و این از دوستی‌اش با برونلسکی و دوناتلو پیداست زیرا این دو هنرمند که به ترتیب بزرگ‌ترین معمار و مجسمه‌ساز آن زمان محسوب می‌شدند، بسیار از او بزرگ‌تر بودند.
دیدگاه خود را بنویسید