لودویگ ویتگنشتاین، به طور کامل لودویگ یوزف یوهان ویتگنشتاین، (زاده ۲۶ آوریل ۱۸۸۹، وین، اتریش مجارستان [اکنون در اتریش] - درگذشته ۲۹ آوریل ۱۹۵۱، کمبریج، کمبریج شایر، انگلستان)، فیلسوف بریتانیایی متولد اتریش، که توسط بسیاری به عنوان فیلسوف انگلیسی شناخته می‌شود. بزرگترین فیلسوف قرن بیستم دو اثر عمده ویتگنشتاین، تراکتاتوس(رساله منطقی فلسفی9 منتشر شده در سال 1921 و تحقیقات فلسفی (منتشر شده پس از مرگ در سال 1953)، الهام‌بخش بسیاری از آثار فرعی در ادبیات هستند و به‌ویژه در شکل‌گیری ادبیات ثانویه کارهای زیادی انجام داده‌اند. سنت تحلیلی شخصیت کاریزماتیک او علاوه بر این، شیفتگی قدرتمندی بر هنرمندان، نمایشنامه نویسان، شاعران، رمان نویسان، موسیقی دانان و حتی فیلمسازان اعمال کرده است، به طوری که شهرت او بسیار فراتر از محدوده زندگی آکادمیک گسترش یافته است. ویتگنشتاین با چنان شدتی روی منطق کار کرد که در عرض یک سال راسل اعلام کرد که چیزی برای آموزش به او باقی نمانده است. ظاهراً ویتگنشتاین نیز چنین فکر می‌کرد و کمبریج را ترک کرد تا به تنهایی در یک کلبه چوبی که در کنار آبدره‌ای در نروژ ساخته شده بود، کار کند. او در آنجا، در جنین، آنچه را که به عنوان نظریه تصویر معنا شناخته شد، توسعه داد، یک اصل اصلی آن این است که یک گزاره می تواند واقعیتی را به واسطه به اشتراک گذاشتن ساختار مشترک یا «شکل منطقی» با آن بیان کند. با این حال، این شکل منطقی دقیقاً به این دلیل است که «تصویرسازی» را ممکن می‌سازد، نمی‌تواند به خودی خود به تصویر کشیده شود. هم نتیجه می شود که منطق غیرقابل بیان است و هم اینکه - فرگه و راسل - هیچ واقعیت منطقی یا حقیقت منطقی وجود ندارد. شکل منطقی باید نشان داده شود تا بیان شود، و اگرچه برخی از زبان‌ها و روش‌های نمادگرایی ممکن است ساختار خود را آشکارتر از دیگران نشان دهند، اما هیچ نمادی وجود ندارد که بتواند ساختار خود را نشان دهد. کمال گرایی ویتگنشتاین مانع از آن شد که هر یک از این ایده ها را در قالب مکتوب قطعی بیان کند، اگرچه او دو سری یادداشت، یکی به راسل و دیگری به جی.ای. مور، که از آن می توان خطوط کلی تفکر او یاد کرد را جمع آوری کرد.