کریستین در بالای پشت بام نفسی عمیق کشید. عصری بهاری و گرم بود خورشید داشت غروب می کرد ابرهای طلایی و بنفش آهسته در آسمان حرکت می کردند تمامی شهر پاریس در برابر چشمان کریستین و رائول گسترده بود هیچ یک از آنان متوجه سایه ای که پشت سرشان قرار
داشت نبود.
کریستین به رائول گفت فقط یک روز برایم مانده مجبورم کرده است قول بدهم که با او در زیر زمین زندگی کنم تا ابد.
رائول فریاد زد هیچ کس نمی تواند مجبورت کند که زیر زمین زندگی کنی من تا حد مرگ با او خواهم جنگید برایم مهم نیست که او شبح پری یا انسان است!
کریستین گریه کنان جواب داد اگر همراهش نروم اتفاق های وحشتناکی می افتد او به دنبالم می آید با آوازش مرا طلسم کرده است. از دو حفره ی سیاهی که به جای چشم دارد اشک های وحشتناکی می ریزد نمی توانم اشک هایش را تحمل کنم.
رائول گفت پس حقیقت دارد؛ او یک مرد است نه یک پری یا شبح آن طور که تو و دیگران همیشه توصیف می کنید زخم خورده است به همین دلیل به او قول داده ام می توانیم با هم فرار کنیم و دور شویم.
صدای آهی از پشت سر آنان بلند شد.