ساعت پنج و نیم صبح روز بعد هری با چنان سرعت و شدتی از خواب بیدار شد که انگار کسی در گوشش نعره زده بود چند لحظه ای در جایش بی حرکت ماند تا چشم انداز جلسه دادرسی تمام ذرات مغزش را پر کرد و بعد چون تاب تحملش را نداشت از جایش جست و عینکش را به چشم زد. خانم ویزلی شلوار جین و تیشرت شسته و پاکیزه اش را پایین تختش گذاشته بود با دستپاچگی خود را به آن ها رساند تابلوی خالی روی دیوار دوباره پوزخند زد. رون به پشت روی تخت ولو شده و با دهان باز به خوابی عمیق فرو رفته بود وقتی هری به آن سوی اتاق رفت به پاگرد پله ها قدم گذاشت و آهسته در را بست رون تکان نخورد هری سعی می کرد به این فکر نکند که بار دیگر چه وقت ممکن است رون را ببیند زیرا ممکن بود آن دو دیگر در هاگوارتز هم شاگردی نباشند. در همان هنگام به آرامی از پله ها پایین رفت از جلوی سر نیاکان کریچر گذشت و وارد آشپزخانه شد. انتظار داشت کسی در آنجا نباشد اما بود وقتی به پشت در آشپزخانه رسید صدای صحبت آهسته ای به گوشش رسید و وقتی در را هل داد آقا و خانم ویزلی سیریوس لوپین و تانکس را دید که آن جا نشسته بودند، گویی انتظار او را می کشیدند همه ی آن ها حاضر شده بودند غیر از خانم ویزلی که ربدوشامبر ابردوزی شده ارغوانی به تن داشت.