میخائیل بولگاکف بزرگ قدر ندیده، این غولی که خیلی زود مهمونی زندگی¬رو ترک کرده و هیچ وقت تو قد و قواره خودش موقعی که زنده بود شناخته نشد و بعد از مرگش بود که دنیا به ارزش واقعی کارها و قدرت نویسندگیش پی برد، کتاب «یادداشت¬های پزشک جوان» رو که از شامل چند تا داستان کوتاهه با توجه به تجربه¬های واقعیش وقتی‌که پزشک بوده نوشته و دریچه¬ای تازه از رو به روی اندیشه¬ها و دنیای بولگاکف باز می‌کنه که با ترجمه بی¬نظیر آبتین گلکار مستقیماً از روسی برگردونده شده. با اینکه داستان¬ها به ظاهر از هم جدا هستن اما نخی نامرئی به اسم میخائیل بولگاکف این زنجیره رو به هم وصل می‌کنه و این مجموعه حاصلش پیوستگی و انسجامیه که از فیلتر متفکر بزرگی مثل بولگاکف گذشته و کنار هم قرار گرفتن این مجموعه کنار هم، تصویری از دوران دیکتاتوری شوروی و زیست آدم¬هایی¬رو که توی اون دوره زندگی می‌کردن و دغدغه¬های همیشگی بشری به دست می‌ده که در نوع خودش بی¬نظیره و نتیجه¬ش یکی از بهترین مجموعه داستان¬هاییه که خوندین و عمیقاً روی روح و روان شما تاثیر می‌ذاره. یکی از کارهایی که بولگاکف توی این کتاب کرده اینه که تحول شخصیت پزشکی خودش رو به بهترین شکل ممکن و بدون سانسور نشون داده، به نحوی که داستان اول راجع به پزشک بزدلیه که از ضعف¬ها و نقصان¬های خودش در علم پزشکی آگاهه و اما باز با این حال مجبوره که کار خودش رو ادامه بده و در عین حال مدام خودش رو با پزشک قبلی مقایسه می‌کنه و می‌ترسه که با بیماری رو به رو بشه که از عهده درمانش برنیاد و در نهایت به یه قربونی توی داستان تبدیل می‌شه. داستان از هفت تا خاطره تشکیل می‌شه و توی این هفت فصل ما به مرور با روند تحول فکری این نویسنده در قامت یه پزشک رو به رو می‌شیم.