شستا آهسته و نرم روی بام ایوان دوید داغی را زیر کف پا احساس می کرد برای بالا رفتن از دیوار دو سه ثانیه بیشتر معطل نشد و وقتی به سر پیچ رسید متوجه شد از بالا به کوچه ای باریک و بدبو نگاه می کند و درست زیر پایش کپه ای زباله پای دیوار ریخته اند؛ درست همان طور که گرین گفته بود. قبل از پرش خوب اطرافش را پایید تا موقعیت مکانی اش را پیدا کند برحسب ظاهر او دیگر به قله جزیره تپه ای رسیده بود که تشبان را روی آن ساخته بودند همه چیز در مقابلش روی سراشیبی دیده می شد بام ها روی یکدیگر بودند و تا پای برج و باروهای دیوار شمالی شهر پایین می رفتند. پس از دیوار، رودخانه قرار داشت و پس از شیب کوتاه رودخانه باغستان ها بودند ولی پشت سر آن ها هم چیزی بود که تا آن روز مثلش را ندیده بود یک چیز بزرگ زرد خاکستری که مثل دریایی آرام مسطح بود و کیلومترها ادامه داشت پس از آن هم اجسامی عظیم و آبی رنگ دیده می شد که شکلی ور قلمبیده و لبه هایی بریده بریده داشتند که سر بعضی از آن ها سفید بود شستا با خودش فکر کرد آهان بیابان کوهها.
شستا روی کپه زباله پرید و با آخرین سرعتی که می توانست در آن کوچه باریک شروع به دویدن در سرازیری کرد بعد از کوچه به خیابانی پهن تر رسید که شلوغ تر از کوچه بود هیچ کس به پسری ژنده پوش که پابرهنه می دوید توجه نمی کرد. با وجود این تا وقتی به سر پیچ نرسید و دروازه را پیش رویش ندید نگران و بیقرار بود آن جا لابه لای جمعیت تحت فشار قرار گرفت و کمی هلش دادند زیرا تعداد زیادی از مردم می خواستند از دروازه خارج شوند. روی پل بعد از دروازه هم پیشروی جمعیت به اندازه یک راهپیمایی کند شد و بیشتر به یک صف می مانست.