بقیه ی هفته را با گوفی کار کردم هیچ کدام از حروف را یاد نگرفت؛ همین طور هیچ کلمه ای را. هیچ چیز. اما با دنبال کردن هکتور و دور هم چرخیدن حسابی سرگرم شدیم.
هر چند که این ها هیچ ربطی به خواندن نداشت. روز جمعه با گوفی روی پله ها نشستم. ژاکت مامان بزرگم را پوشیده بودم چون مامان دوباره مجبورم کرده بود. مامان باغچه را کود می داد.
کود یک جورهایی شبیه خاک است. مامان می گوید وقتی آن را دور گیاهان می گذارد برای آن ها مثل پتو می شود.
می اما اگر از من بپرسید پتو نباید بوی تاپاله ی گاو بدهد. مامان پرسید چرا با گوفی کار نمی کنی؟ آه کشیدم و گفتم مسابقه فرد است و هنوز هیچ چیز یاد نگرفته فکر کنم گوفی خنگ است مامان.
قسمت آخرش را آرام گفتم تا گوفی نشنود مامان گفت راسکو گوفی بهترین گربه ی دنیاست اما فقط یک گربه است. فقط می تواند کارهای گربه ای انجام دهد. اگر با او کار کنی ممکن است آوردن بعضی چیزها و یا دست دادن را یاد بگیرد اما بیشتر از همه آن کاری را که باید، خوب انجام می دهد. آن هم دوست داشتن توست.
گفتم اما حتی یک حرف الفبا را هم نمی داند مامان.
مامان سرش را تکان داد و گفت شاید مشکل از شاگرد نیست و از معلم است.
داد زدم ولی من معلم خوبی هستم!