وقتی روان شناسی مدرن درباره میانه روی و خویشتن داری بحث می کند عموماً در زمینه تمرین خود کنترلی حرف می زند. اگر چه چنین رویکردهایی مهم است، در این کتاب، جنبه روان شناختی کناره گرفتن فقط یکی از ابعاد مختلفی است که در این کتاب به آن اشاره می شود.
واقعیت این است که حتی به زبان آوردن این که کسی یا چیزی به اندازه کافی خوب است سخت شده است. فرض بر این است که همه ی ما باید در تمام طول عمرمان درگیر آموختن باشیم، روندی که انگار هیچ پایانی نخواهد داشت. هیچ گاه به آخر نمی رسد.
ضروری است که بفهمیم برای پیش بردن زندگی های شخصی مان، تک تکمان به جمع وابسته ایم. تفاوت میان فرد و جامعه را نباید مثل نوعی دو گانه در نظر گرفت چرا که این دو به هم وابسته اند.