غرب همیشه برای جهان نماد «پیشرفت»، «تمدن»، «عقلانیت» و «خوشبختی» بوده است. غرب و زندگی غربی همیشه بخشی از دغدغه کشورهای توسعه‌نیافته و رو به رشد بوده است و الگوی زندگی غربی پشت پرده بسیاری از انقلاب‌ها و دگرگونی‌هایی بوده است که در کشورهای به آنها را «جهان سومی» می‌نامند و به شکل ویژه‌تر برای خاورمیانه قرار داشته است. از طرفی مبارزه علیه «شبیه غرب شدن» هم در این میان وجود داشته که نمونه‌هایش را در کشور خودمان داشته‌ایم. در تاریخ معاصر ایران تلاش برای توسعه و مدرن شدن با نام «تجددخواهی» می‌شناسیم و که منتقدانی همچون جلال آل احمد آن را «غرب‌گرایی» می‌نامند و منتقد سرسخت اندیشمندانی بودند که تلاش می‌کردند همه چیز جامعه را شبیه غرب کنند. از اصلاحات زمان رضاشاه پهلوی که با تغیییر پوشش و رشد فرهنگ‌های غربی همراه بود تا اصلاحاتی زمان پهلوی دوم که به انقلاب 57 منتهی شد. نویسندگانی همچون صادق هدایت را هم باید از منتقدان شکلی از غرب‌گرایی دانست که تنها قسمت خوش‌گذرانی و لباس و ظاهر غربی را می‌دید و هیچ نگاهی به دگرگونی‌های فرهنگی و فکری غرب که بنیان اصلی غرب شدن غرب بود نداشت. اما ریشه انی غرب‌گرایی و تبدیل شدن غرب به الگوی خوشبختع زندگی کردن از کجا می‌آید؟ آیا پیشرفت اروپایی‌ها تنها وابسطه به اندیشه‌ها و دیدگاه‌های خودشان بوده است؟ شرقی‌ها چه تاثیری در این دگرگونی داشته‌اند؟ کتاب غرب چگونه حاکم شد بررسی تاریخی از شکل‌گیری اروپای مدرن و عبور زندگی قرون وسطا است که به بررسی نفش امپراتوری عثمانی، جوامع حوزه اقیانوس اطلس و جنوب‌شرق آسیا تا حتی حمله مغول در این دگرگونی می‌پردازد. کتاب که از بررسی یک نقاشی و عناصر شرقی آن شروع می‌کند با یک بررسی تاریخی مبتنی بر اسناد به عوامل فرهنگی، اقتصادی و سیاسی غیر اروپایی در شکل‌گیری مدرنیته می‌پردازد. عناصری که درک بهتری درباره پرسش غرب چگونه تبدیل به آرمانی جهانی و دست نیافتنی شد را به دست می‌دهد.