این کتاب پیاده روی را از نظر فلسفی مورد بررسی قرار داده است.
ارلینگ کاگه ماجراجو و کاشف نروژی که به قطب شمال و جنوب سفر کرده و اورست را فتح کرده در این کتاب از تجربه های معنوی پیاده روی می پردازد.او پیاده روی را هنر زندگی می داند.کاگه در کتابش نقل قول هایی از شاعران و فیلسوف ها ی جهان آورده و ما را به تفکر درباره ی پیاده روی ترغیب می کند.
موضوعاتی که در این کتاب به آن پرداخته این است که پیاده روی می تواند ذهن را آرام کند و به ما کمک می کند درک بهتری از جهان پیرامون و خود داشته باشیم.
در پیاده روی ما با طبیعت ارتباط نزدیک تری داریم و این موضوع می تواند بر ارامش ما تاثیر بگذارد.
نقل قول:پیاده روی هنر بودن در مسیر است نه رسیدن به مقصد.
بخشی از کتاب
اگر پیاده روی چند ساعت یا چند روز طول بکشد سرشتی متفاوت از پیاده روی که فقط نیم ساعت طول می کشد خواهد داشت.
وابستگی تان به محرک های خارجی کاهش می یابد.انتظارات تان از دیگران از بین می رود و پیاده روی تان درونی می شود.پس از ده روز تنها سفر کردن به سمت قطب جنوب در روز یازدهم در دفترچه ام نوشتم اینجا احساس حضور داشتن در زندگی قوی تر از خانه است.
اینجا احساس تنهایی با فکر کردن به هدف و یکی شدن با طبیعت جبران شده است.
استیو و من در طول اکتشافات مان در زیر زمین نیویورک گاهی صحبت می کردیم اما اغلب در سکوت راه می رفتیم.صداهای زیادی در نیویورک وجود داشتند که بیشتر مواقع بهشان توجهی نمی کردیم.در مقابل در سفر به سوی قطب جنوب سکوت ذهنم را پر می کرد تا جایی که می توانستم آن را بشنوم و حس کنم.سکوت آنجا قدرتمند تر از هیاهوی آشفته ی زیر زمین بود.