حالا بعد از گذشت سالی های زیادی از انتشار رمان مهم و بزرگ و تاثیرگذار جنایت و مکافات، حالا یادداشت های جنایت و مکافات، به دست ما رسیده.
برای کسایی که به یه نویسنده یا یه کتاب خاص، علاقه خیلی زیادی دارن، و براشون جالبه که بدونن نویسنده موقع نوشتن این کتاب، چه چیزایی به ذهنش رسیده، چه چیزایی رو چه زمانی حذف یا اضافه کرده، شکل اولیه داستان همین بوده یا دچار تغییراتی شده، خوندن یادداشت های اولیه نویسنده روی اون کار خیلی کار جالب و بدرد بخوری خواهد بود.
یادداشت های جنایت و مکافات یه کتاب خیلی جالب و دوست داشتنی هستش که یادداشت های اولیه داستایفسکی برای نوشتن جنایت و مکافات رو کامل و دقیق برای ما منتشر کرده.
اگه به ادبیات روس و داستایفسکی و رمان مهم و تاثیر گذارش، جنایت و مکافات، علاقه ای دارین، خوندن این کتاب یه ماجراجویی جذاب بین دست نوشته های داستایفسکی هستش. انگار ما داریم می بینیم توی ذهن فیودور داستایفسکی موقع نوشتن جنایت و مکافات چه خبر بوده. چه چیزهایی به ذهنش اومده، چه موقعی ایده خاصی براش جالب شده و اضافه اش کرده.
یه نکته جالب از داستایفسکی برای نوشتن جنایت و مکافات اینه که این رمان، توی فرم اولیه اش، از زبون یه نفر خاص روایت می شد! راوی این داستان، خود راسکلنیکف بوده. داستایفسکی روزهای اول نگارش این کار، معتقد بوده راسکلنیکف، بهترین راوی ممکن برای این کتاب هستش، اما از یه جا پشیمون میشه و راوی رو عوض می کنه.
این کتاب پر از همچین نکاتیه، ما توصیفات اولیه داستایفسکی، برای وصف یه موقعیت خاص رو توی این کتاب میخونیم. صحنه قتل پیرزن، چه طور وصف شده و شرح داستایفسکی از اون در فرم اولیه چی بوده.
سوال های زیادی برای مخاطب های جنایت و مکافات وجود داره و خیلی جواب دادن بهش سخته. ولی این کتاب تا یه جایی به مخاطب ها برای پاسخ دادن کمک می کنه.
علاوه بر یادداشت های داستایفسکی، نکاتی هم برای شرح تفکر نویسنده، موقع نوشتن این کتاب اضافه شده که خوندنش، به ما خیلی کمک می‌کنه.
یه جا از کتاب میخونیم:
به نظر می‌رسد داستایفسکی نمی‌تواند ذهنش را جمع و جور کند تا ببیند رمان چگونه باید به پایان برسد و احساسات راسکلنیکف در برابر عملی که مرتکب شده، در مقابل اعترافش و نسبت به سونیا چگونه باید باشد. اینکه راسکلنیکف باید اعتراف کند یا خودش را بکشد، یک دو راهی است که در جزییات صحنه های اعتراف و ارجاعات مکرر به شلیک کردن به خودش بیان می‌شود.