کتاب قطره اشکی در اقیانوس، یه شاهکار و به عقیده هاینریش بل یکی از مهم‌ترین کتاب‌هایی که بعد از جنگ جهانی دوم منتشر شده و به عقیده خیلی از منتقدین، جنگ و صلح مدرن، رمانی نوشته مانس اشپربر نویسنده و فعال سیاسی بزرگ آلمانی هست. این کتاب، قبل‌تر چهل سال پیش به دست خانم روشنک داریوش ترجمه شده بود، اما حالا بعد از چهل سال، ویراستاری شد و به بهترین شکل ممکن باز ترجمه شد و به همت نشر فرهنگ نو منتشر شد.
این کتاب، برگرفته از ماجرا و اتفاقات واقعی زندگی روشنفکرهای اروپایی بعد از ظهور کمونیسم و استالینیسم هست. مانس اشپربر توی این کتاب داستان روشنفکرهایی رو بیان میکنه که تلاش می کنند تا با کمک گرفتن از احزاب چپ، و به وسیله عقاید کمونیستی و استالینیستی، به سعادت برسند.
اما عاقبت این روشنفکرها چی میتونه باشه بعد از رویگردانی از حزب؟ بعد از اعلام براعت از استالین و حکومت‌های چپ؟
مانس اشپربر که خودش هم یکی از شیفتگان کمونیست بود، توی این کتاب روایتی رو نقل میکنه از روشنفکرهایی که به چپ گرایش دارند، اما هیچ حاصلی از اون نمی بینن و ازش جدا میشن. روایتی واقع‌بینانه برگرفته از واقعیت.
وحشت و خفقان حاصل از قدرتمند شدن احزاب چپ، نقد صریح و کوبنده این نویسنده به شیوه حکومت این احزاب، نگاه تیزبینانه مانس اشپربر در قبال سیاست‌های حزب کمونیست و پیامدهاش، همه و همه باعث شده که خیلی‌ها این ادعا رو داشته باشند که اگه این کتاب چندین سال زودتر نوشته میشد و لنین این کتاب رو میخوند، سرنوشت شوروی و شیوه حکومت این حزب به کلی تغییر می کرد.
فضای رعب‌آوری که خود مانس اشپربر از نزدیک تجربه‌اش کرده؛ حکومت‌های فاشیستی، تسویه حساب‌های استالینیستی، جنگ‌های پارتیزانی و خیلی چیزهای دیگه که با قلم ظریف و جذاب‌اش برای ما وصف کرده، این کتاب رو برای همه کسایی که به ادبیات یا علوم سیاسی علاقه‌ای دارند، جذاب کرده.
جایی از کتاب قطره اشکی در اقیانوس میخونیم:
به داستان‌های پیرمردان و پیرزنان گوش می‌داد. بعضی‌شان به گذشت‌های خود چنان مینازیدند، که گویی بزرگترین و تنها کار ارادی‌شان بوده؛ دیگران با چنان رنجش تلخی از گذشت‌های خود حرف میزدند، که گویی تحقیری بوده که هرروز تکرار می‌شده.