برخی از متفکران و فیلسوفان چندان با سفر موافق نیستند و نظر مثبتی درباره ی آن ندارند حتی گاهی شما را از تجربه سفر کردن برحذر می دارند.
این کتاب تلاش می کند مزایای سفر را از نظر فلسفی بیان کند.
در سفر تجربه های زیادی را کسب می کنیم و هر کسی تجربه و بینش منحصر به خود را دارد ممکن است شرایط برای ما و اطرافیان ما یکی باشد اما درک و عمق دریافت هر کدام از ما بسیار متفاوت است.
در سفر بینش ما نسبت به هستی وسعت پیدا می کند و دیدگاه ما درباره ی آداب و رسوم جاهای دیگر اصلاح می شود.
دیدن ناشناخته ها در سفر جهان جدیدی را به نشان می دهد.
زمانی که با چیزهای ناآشنا روبه رو می شویم دنیایی جدید به روی ما باز می شود و هنگامی که با آدم های جدید آشنا می شویم دیگری شدن را تجربه می کنیم .
آداب و رسوم روش های متداول رفتار هستند و هنگامی که با این اداب آشنا می شویم و آنها را می بینیم یاد می گیریم که آداب دیگران برایمان مسخره و غیر منطقی نباشد.
این کتاب در باب فواید نقشه هم نکات قابل توجهی را بیان می کند، اگر نقشه های جهان به یکباره ناپدید شوند انسان ها کور خواهند شد هر شهری برای شهر دیگر غریبه خواهد شد و دیگر ویژگی طبیعی مکانی برایمان بی معنی می شود.
سفر و سیاحت باعث آشکار شدن علوم زیادی در طبیعت شده و به نوبه ی خود نوری به فلسفه و علوم انسانی تابیده است.
سفر همیشه با کشف علوم جدید در جاهای جدید ارتباط داشته.
متفکران نظرهای متفاوتی نسبت به سفر دارند گاهی سفر را راهی برای مرد شدن و پختگی پسرها می دانستند و عده ای معتقد بودند سفر از انسان نجیب زاده ای کامل می سازد.
در بخشی از کتاب داستانی به نام امیل از ژان ژاک روسو را بازگو می کند که محوریت سفر دارد و سفر با اسب را این گونه توصیف می کند ، ما مثل پیک ها سفر نمی کنیم بلکه مثل کاوشگران سفر می کنیم فقط ابتدا و انتهای سفر را نمی بینیم بلکه مسیر برایمان مهم است. سفر مایه ی لذت است.
در جای دیگر می گوید سفر پیشرفت طبیعت انسان را سریع می کند و انسان را کامل می کند.