لانگ مثل کافرها حرف می زد و در عین حال مثل کشیش ها. شاید چون تحصیل کرده بوده اما همیشه حق با او بود. همیشه دوست داشتی با او مخالفت کنی، ولی هیچ استدلالی برای مخالفت با او پیدا نمی کردی لابد حق با او بود که هیچ کس در بحث حریفش نمی شد. سر شب مهندس که روی تختش با یونیفرم دراز کشیده بود درآمد که وقتی دوباره مرزها باز بشن، از اینجا می رم دیگه تو اروپا چیزی برای به دست آوردن وجود نداره. آندریاس در جواب گفت: اگه ما توی جنگ پیروز بشیم این طوری نخواهد بود مهندس جواب داد: تو این جنگ همه بازنده ن. آندریاس متوجه منظور او نشد ولی جوری محترمانه با تکان دادن سر تایید کرد که انگار بی برو برگر حق با مهندس بود. سرباز وظیفه آندریاس تصمیم گرفته بود در کشور بماند و در موزه ای کارت پستال بفروشد. متوجه بود که ممکن است برای آدم تحصیل کرده موقعیت شغلی مناسبی پیدا نشود. مهندس هم باید مثل او نگهبان پارکینگ می شد؟ آندریاس کس و کاری نداشت. وقتی دیگران ملاقاتی داشتند، می رفت بیرون و کتابی را دست می گرفت که از کتابخانه بیمارستان گرفته بود. چند بار تا آستانه ی ازدواج رفته بود. اما می ترسید درآمد ناچیزش کفاف خانواده را ندهد و همین باعث شده بود از ازدواج با آنی آشپز، آملی خیاط و پولدی پرستار چشم بپوشد. با آن سه تا فقط مدتی در رابطه بود. شغلش برای داشتن همسری جوان هم مناسب نبوده آندریاس توی انبار چوبی خارج از شهر نگهبان شیفت شب بود و در طول هفته فقط یک روز تعطیلی داشت. حتی اگر زنی جوان هم می داشت طبع حسودش اجازه نمی داد که او به بهترین نحو با فراق بال به انجام وظایفش بپردازد یا حتی به کل کار کردن را برایش ناممکن می کرد.