روی ماه خداوند را ببوس

شعله ی اجاق را زیر کتری روشن کرده ام. فنجان ها را توی سینی می چینم. سایه فلاسک را از توی کابینت بیرون می آورد و می گوید: "هفتاد نفر از قوم ش رو با خودش به کوه می بره تا شاهد مکالمه ی او و خداوند باشن.» شیشه ی نسکافه و شکر را توی سینی می گذارم.«اما برگزیدگان نادان قومش می گن تا خداوند رو آشکار نبینیم ایمان نمی آریم». اجاق را خاموش می کنم و چند پیمانه چای توی فلاسک می ریزم.